Dertig jaar lang was Ruud Visser als directeur van Gebr. de Nobel mede beeldbepalend voor de popcultuur in Leiden. Vrijdagavond nam hij met gemengde gevoelens afscheid vanwege zijn pensionering. Ruud had eigenlijk hetzelfde als veel mensen van zijn leeftijd hebben, je staat raar te kijken als je een brief krijgt dat je AOW mag aanvragen. Eerst dacht hij er nog een jaartje of twee aan vast te plakken, maar naarmate de datum dichterbij kwam besloot hij toch te stoppen. Vrijdagavond was het zover en nam hij officieel afscheid als directeur van Gebr. de Nobel.
De foyer van Gebr. de Nobel liep vrijdagavond vol met genodigden om afscheid van Ruud te nemen.
Ruud had aangegeven liever geen speeches of toespraken te krijgen. Hij ontkwam daar redelijk aan, maar niet helemaal. Behalve het bestuur van Gebr. de Nobel en muziekkenner Fons Delemare, was er nog een spreker die graag even het woord wilde. Wethouder Yvonne van Delft blikte niet alleen als wethouder terug, maar ook als destijds jongere bezoeker in het toenmalige LVC.
Ze somde de staat van dienst van Ruud Visser op en besloot haar toespraak dat de gemeente Leiden had besloten Ruud te onderscheiden met de Gouden Speld van Verdiensten van de stad Leiden. Deze speld wordt uitgereikt aan mensen die zich op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de stad.
Ruud was toch wel even beduusd van deze waardering vanuit het college.
Wel mooi en een grote eer als je deze speld krijgt.
Het was in die dertig jaar natuurlijk niet altijd pais en vree, soms moet je je hard opstellen om je doel te bereiken. Vrijdag was het gelukkig alleen maar pais en vree 🙂
Ruud benadrukte dat hij het natuurlijk niet alleen had gedaan, maar het geluk had altijd een geweldig team om zich heen te hebben. Hij droeg de speld dan ook op aan het hele team van Gebr. de Nobel.
Een van die teamleden, programmeur Leontine de Reede, had ook deze avond het programma georganiseerd. Zij verzocht iedereen om precies om half negen in de grote zaal te zijn.
Iedereen nam nog even snel een drankje, of rookte nog een sigaret voor ze naar de grote zaal gingen.Niemand wist wat er in de grote zaal ging gebeuren en de piano op het podium bracht ook geen duidelijkheid.
Het was voor Ruud een geweldige verrassing toen goede vriendin, buurvrouw in Frankrijk en zangeres Frédérique Spigt het podium opkwam.
Samen met pianist Roel Spanjer gaf zij speciaal voor Ruud een ongeveer drie kwartier durend optreden. Ruud wilde mij nooit hier in Gebr. de Nobel hebben, zeker bang dat de zaal net zo vol zou zijn als nu. Gelukkig mag ik vanavond op zijn laatste avond hier toch nog optreden 🙂
Ruud en zijn vrouw genoten van dit speciale optreden.
Uiteraard genoot niet alleen Ruud van dit geweldige intieme optreden.
Een optreden dat eindigde met een “ik hou van je Ruud” en een warme omhelzing.
In het filmpje, nou ja film, een sfeeropname van het concert.
Na het optreden ging het feest door in de foyer met een optreden van de Nachtelijke Escapades.
Op de site van de Nobel Award staat eigenlijk de beste en duidelijkste beschrijving van de band. “Zij spelen naadloos hiphop, reggae, jazz en funk aan elkaar, resulterend in een vernieuwende en originele sound. Dit in combinatie met hun Nederlandstalige, poëtisch rijke teksten – die geen tekort kennen aan humor – en een flinke dosis energie maakt hun muziek tot een vrolijke, verrassende en unieke ervaring”.
Iedereen genoot van het optreden, de gesprekken, de drank en de gezelligheid.
Net voor Frédérique naar huis ging kon ik nog net een foto maken van toch wel de hoofdpersonen van vanavond. Programmeur Leontine de Reede die de avond in het diepste geheim georganiseerd heeft, Ruud Visser die afscheid nam en Frédérique Spigt met haar verrassingsconcert.
Hieronder een korte foto slideshow met een aantal sfeerfoto’s en een filmpje met flitsen uit het concert van De Nachtelijke Escapades. De muziek onder de foto’s is van Dr John, het bleek vrijdag dat we daar allebei fan van zijn, dus zet ik dat er maar onder.
3 reacties
Ik kan me dat dubbele gevoel bij weggaan nog wel voorstellen. Ik heb toch wel enige tijd nodig gehad voordat ik daaraan gewend was.
Ach ja, er is een tijd van komen en een tijd van gaan.Maar met zoveel waardering denk je met genoegen terug aan het afscheid.
Een mooi feestje weer. Ik kan me voorstellen dat het lastig om weg te gaan. Maar Ruud kan ze vast te pas en te onpas nog lastigvallen daar.