Is Claudy Jongstra wolkunstenaar, activist, boerin, schaapsherder of alles in een, je ziet het in de Lakenhal

Vrijdag is de tentoonstelling van Claudy Jongstra in Museum de Lakenhal geopend. Claudy Jongstra begon als fashionontwerper, maar liet dat al snel achter zich om te gaan werken met wol. Haar wollen en gevilte stoffen zijn onder andere te zien in de collecties van het Stedelijk Museum in Amsterdam, het Victoria & Albert Museum in Londen en het Museum of Modern Art in New York. Logisch dat museum De Lakenhal blij is met en trots op deze solotentoonstelling van Claudy Jongstra.

Er zijn twee grote projecten te zien. Woven Skin is na een wereldtournee terug in Nederland en speciaal voor museum de Lakenhal maakte zij twee nieuwe werken, Nine en Cosmic Cry.

Voordat de pers de tentoonstelling kon gaan bekijken gaf Jongstra een toelichting op haar werk. Haar werk is eigenlijk een totaal product waarbij ze alle ingrediënten in eigen beheer heeft. De wol komt van haar eigen kudde Drentse heideschapen, de verf maakt ze van planten en kruiden die ze zelf heeft gekweekt of gevonden. Eigenlijk bestaan haar werken uit 100% natuurlijke grondstoffen.

Rond de tentoonstelling is een heel programma opgesteld, zodat het niet alleen maar bij een willekeurig bezoek hoeft te blijven. Het liefst zou je de stoffen willen aanraken, helaas mag dat uiteraard niet. De enige die eerder deze week de tentoonstelling mocht voelen was de blinde cabaretier Vincent Bijlo.

Naast de twee grote kunstwerken zijn er ook interventies van Jongstra tussen de vaste opstelling over het Leids Laken. Zo heeft ze speciaal voor deze tentoonstelling een aparte geur ontwikkeld. In de ruimte waar deze geur staat opgesteld, moet je echt even je mondkapje naar beneden doen om de geur goed tot je door te laten dringen.

Naast oude stalenboeken, liggen ook de huidige stalenboeken van Jongstra.

Jongstra wil met haar werk de zintuigen van de bezoekers niet alleen prikkelen, maar ook op scherp zetten. Bij de ingang krijgt iedereen een kaartje met een staaltje wol.

Ze geeft je ook de vraag mee of we nog wel in staat zijn onze zintuigen echt te gebruiken.

Je mag uiteraard de kunstwerken niet aanraken, maar omdat Jongstra snapt dat je toch graag iets wilt voelen hangt deze door haar geweven stof in de bovenzaal en daar mag je gewoon aankomen.

De wollenstof is geverfd met door zelf gekweekte planten waar zij de indigokleur uit haalt. De verf voor dit werk komt van plantjes die zij in het voorjaar in de Leidse Hortus Botanicus gezaaid heeft.

In de bovenzalen zijn ook andere door haar ontworpen stoffen te vinden.

Prachtige omgeving natuurlijk om deze stoffen te bekijken.

In het van Steyn Gebouw, de nieuwe vleugel van het museum, zijn drie kunstwerken van Jongstra te zien. In het eerste gedeelte staat Woven Skin een werk uit 2018 dat na een wereldtournee nu weer voor het eerst te zien is in Leiden.

Een nomadisch werk dat urgentie uitstraalt, een aanklacht tegen de uitputting van onze aarde. De vervilte lappen ogen als gevilde huiden en verwijzen naar het kwijtraken van onze bescherming, is de omschrijving.

Het is gek maar hoe langer je kijkt hoe meer je ziet, ik vond deze stof op een trouwjurk lijken.

Hier hangen in het midden nog drie jurken. Uiteraard zal iedereen er iets anders in zien, maar zo kwam het op mij over.

In de tweede zaal zien we twee nieuwe kunstwerken die samen een installatie vormen.

Ook hier is de omschrijving weer volkomen duidelijk. Speciaal voor Museum De Lakenhal maakte Jongstra nieuwe werken: NINE en Cosmic Cry die samen een installatie vormen. NINE is het grootste geweven werk dat Jongstra ooit maakte en stroomt als een aards landschap door de ruimte. Jongstra plaatst hiermee een kritische noot bij monocultuur en met zonnepanelen gevulde landschappen.

Mooi om de diepe en verschillende indigokleuren te zien en te bedenken dat die gewoon van planten uit onder andere de Leidse Hortus Botanicus komen.

Je moet er gewoon op je gemak naar gaan zitten kijken. En ook dat is weer zo leuk, de bankjes zijn gemaakt van oude eiken kasten die uit de kringloopwinkel komen.

Een heel aparte tentoonstelling waarin je soms twijfelt of je naar wol kijkt of andere materialen.

Meer informatie de tentoonstelling, het museum, openingstijden en tickets zijn te vinden op de website van Museum de Lakenhal.