Rood wit blauw, symbool van vreugde, verdriet en verbondenheid

Elk jaar kleurt Molen de Valk eind april tot begin mei rood wit blauw. Ik vind het altijd mooi en kan als ik er langs rijd mijn ogen niet vanaf houden. Eigenlijk heb ik elk jaar dezelfde gedachtes, die beginnen met oh leuk bijna Koningsdag, daarna vind ik de vlag zo mooi passen bij de dodenherdenking op 4 mei en een dag later past de vlag helemaal bij de bevrijdingsfeesten van 5 mei.

Dit jaar weet ik gewoon niet wat ik er van moet denken bij het zien van de vlag. Er zit geen geen feestgevoel aan en ook de indrukwekkende dodenherdenking aan de voet van de molen gaat dit jaar niet door. Zowel de molen als de vlag kan je bijna niet missen als je in de buurt van de Steenstraat, Schuttersveld of Haarlemmerweg bent. Daarom worstel ik dagelijks met mijn gevoelens bij de vlag. Ik kan het ergens geen juiste plek geven. Normaal is het druk met verkeer op de Beestenmarkt, nu rijden er slechts een paar fietsers.  Er hangen vlaggetjes bij een gesloten kroeg, het is allemaal zo onwerkelijk en bizar.

Ik denk dat ik de vlag momenteel zie als symbool van verbondenheid en kracht en dan komt hij op de molen mooier en krachtiger uit dan ooit.

Waar je ook rijdt of loopt in die omgeving dit symbool van kracht en verbondenheid zie je van ver af.

Het zou op zich mooi zijn, nu Molen de Valk toch gesloten is, de vlag voorlopig te laten hangen als teken van verbondenheid en kracht en om stil te staan bij de slachtoffers van het coronavirus. Ik hoef uiteraard niet uit te leggen dat we morgen allemaal de vlag halfstok hangen en stil staan bij de slachtoffers van de tweede wereldoorlog en andere oorlogen. Dinsdag hangen we allemaal de vlag uit om te vieren dat we 75 jaar in vrijheid leven. Juist in deze tijd met een onzichtbare vijand besef je nog meer wat het is om in vrijheid te mogen leven.

Herdenk 4 mei, vier 5 mei al is het in huis.