Beertje in de stille stad

Terwijl bijna alle kinderen in Nederland op berenjacht zijn, filmde Gerard Slokker op eerste paasdag een eenzaam beertje in het Leidse centrum.

Gerard is al jaren met zijn bedrijf MotionPix actief op het gebied van net die andere film. Twee weken geleden fietste hij ook al op een vroege zondagmorgen door de stad om een film te maken van de lege Leidse straten.

Ik ken Gerard eigenlijk al mijn hele leven en zo lang is hij ook al bezig met muziek en film. Hij had in de zestiger jaren een van de eerste drive inn shows vanuit een Volkswagenbusje. Eigenlijk kent bijna iedereen, zonder dat ze het weten, Gerard. Hij maakte het geluid van de kikkershows op Duinrell en in het sprookjesbos op Duinrell stond Holle Bolle Gijs, die riep ‘Papier Hier’ ook dat was Gerard 🙂

Nog een mooi verhaal over Gerard. Dankzij hem ben ik niet bang voor onweer. Gerard was altijd al in de weer met licht, rook en geluid. Wij woonden vroeger in een flat en ik zal een jaar of acht geweest zijn toen het enorm begon te onweren. Ik ging mijn bed uit en keek met verbazing naar de flitsen en genoot van de knallen. Mijn moeder kwam de kamer in en vroeg of ik niet bang was. Bang,…welnee prachtig toch wat Gerard maakt. Ze liet het zo en ik ben nooit van mijn leven bang voor onweer geweest.

Het filmpje dat hij afgelopen zondag maakte vind ik echt grandioos. De film begint met een vrolijk beertje die door de stad huppelt en achter de ramen andere beertjes ziet staan. Hij krijgt er geen echt contact mee en al snel voelt hij zich eenzaam. Ach waarom zou ik het vertellen kijk gewoon even naar het filmpje.

Nadat ik gistermiddag even bijgekletst had met Gerard en we leuke plannen voor de toekomst hadden gemaakt, maakte ik  nog een rondje door de Pieterswijk die er ook erg stil bij lag.

Ik blijf het onwerkelijk vinden zo stil, maar het is ook wel erg mooi.

Normaal zit het terras van Barrera met dit weer stampvol, nu is het doodstil.

Aan de muur van de Pieterskerk is een gedicht van Stadsdichter Marianne van Velzen opgehangen dat nu heel mooi uit komt en toepasselijk is.

Net nadat ik dit bankje gefotografeerd had kwam Centrum Manager Gijs Holla aanlopen en vroeg heb je mijn tijdelijke kantoor op de foto gezet. Er zijn slechtere plekken om thuis te moeten werken.

We spraken even over de gevolgen van deze crisis en hoe mooi het is dat veel ondernemers op het moment al bezig zijn met creatieve oplossingen. En hoe belangrijk het is om bij lokale ondernemers te kopen omdat zij het nu het zwaarst hebben. Laten we hopen dat er niet teveel omvalt in Leiden en we eerdaags weer kunnen genieten van onze mooie binnenstad met hopelijk nog genoeg winkels.

Ik liep verder en kwam langs Hoppezak, het mooiste kledingverhuurbedrijf van Nederland. Zij hebben het ook zwaar want er zijn geen grote verkleedfeesten of afstudeerborrels waar studenten kleding voor komen huren. En dan toch klaar staan met kleding voor bijvoorbeeld afgelopen weekend de paashaas die eieren uitdeelde bij bejaarden. Ook de kleding in het filmpje van het beertje was door Hoppezak geleverd.

Het is zo tegenstrijdig, aan de ene kant geniet ik van de stilte in de stad, aan de andere kant mis ik de gezellige drukte.

Hier horen toch terrassen te staan waar iedereen op een mooie lente of zomeravond buiten zit te eten.

Laten we hopen dat de maatregelen eerdaags iets worden aangepast, maar als we in een keer alles vrijgeven dan zijn we in een mum van tijd verder van huis dan nu.

De stilte van de stad is mooi, maar ik kan en wil er niet aan wennen.