Carihuela een stukje Leiden in Spanje

Al jaren zie ik foto’s en filmpjes langs komen van Leidenaren in het Spaanse La Carihuela. Ik wilde al jaren eens om een hoekje kijken hoe het er is, maar het kwam er nooit van. Dit jaar dacht ik en nu ga ik, dus stapte ik vorige week in het vliegtuig en ging kijken of alle verhalen en foto’s kloppen. Degenen die mijn live verslagen op facebook gevolgd hebben,  begrijpen al dat de verhalen meer dan kloppen. La Carihuela is een groot bruisend gezellig feest en ze hebben nog strand ook.

Ik had mij 2 dingen voorgenomen, ik wilde kijken of het echt zo gezellig is en wilde een week lang niets op mijn site zetten. Wel zou ik een artikel voor mijn vaste pagina in het Leidsch Dagblad schrijven en live verslagen met je mobieltje zijn ook altijd geinig. Daarom bleef mijn camera bijna elke dag in het appartement en hoefde ik een weekje geen camera mee te sjouwen. Ik had een mooi appartement centraal gelegen appartement boven een restaurant op de Calle Bulto, midden in het centrum van Carihuela.

Een ruime slaapkamer, keurige badkamer, een patio en mooie lichte woonkamer.

Als ik de deur uitstapte stond ik midden in de hoofdstraat van Carihuela.

Ik houd van een bruisend centrum dus voor mij was dit een mooi uitzicht.

 Het is bijna onmogelijk een blog over deze week te schrijven, want er is zoveel gebeurd. Overdag lag ik natuurlijk zoals elke toerist lekker op het strand te genieten van het feit dat ik anders in Nederland in de regen had gelopen. ’s Avonds gewoon in je korte broek de deur uit, wat een luxe.

Genieten van de restaurantjes en de gezellige sfeer op straat.

De eerste avond ben ik een beetje gaan uitzoeken waar alle kroegen lagen die ik van naam en horen zeggen kende. Zo kwam ik onder andere terecht in de Heineken Corner, een kroeg waarvan ik wist dat er veel Leidenaren komen.

Ik kwam in gesprek met eigenaar Rien van Beek die heel wat Leidenaren bleek te kennen. Hij vertelde mij ook hoe het grote toerisme in Carihuela ontstaan is. In de 70-er jaren kocht Cees Dros, de toenmalige directeur van reisorganisatie Marysol, Carihuela Park en stuurde daar zijn klanten heen. Al snel kwamen er meer toeristen en werd La Carihuela een bruisend deel van Torremolinos met vele winkeltjes, strandtenten en horeca. Ik vertelde dat er de volgende dag een aantal Leidenaren uit zijn verhalen zouden arriveren, hij lachte en zei dan weet ik nu al dat jij hier morgen ook weer bent.

Ik liep naar huis en op het moment dat ik de sleutel in de deur wilde steken hoorde ik, heee Emile. Verbaasd draaide ik mij om en zag ik een paar meter verderop vrienden uit Leiden zitten.

De volgende avond ging ik naar de Heineken Corner waar een karaoke-avond was en inderdaad een behoorlijke delegatie Leidenaren was er neergestreken.

Bij de meeste karaoke avonden in Nederland wordt er de hele avond vals gezongen door half bezopen figuren die met een personeelsuitje of een vrijgezellenfeestje op stap zijn. Hier viel het me op dat er gewoon goed gezongen werd en er regelmatig echt heel goede zangers en zangeressen zongen. En daar hoort Sissi natuurlijk ook bij.

Zoals ik al schreef ik heb mijn camera bijna niet gebruikt dus ook niet gefilmd, wil je toch diverse filmpjes van vorige week zien dan moet je gewoon even naar de live-verslagen op mijn facebook kijken, gewoon even naar beneden scrollen en alles komt langs 🙂

Ook DJ, zanger, technicus en noem maar op Jos Torremolinos zong samen met de mede-eigenaresse van de Heineken Corner nog een nummertje.

Ik liep even door de zaak en zag opeens nog een tafeltje Leidenaren.

Donderdagmorgen was ik uitgenodigd door Hennie en Gösta om koffie te komen drinken in hun appartement. Voor de lezers buiten Leiden een korte uitleg. Gösta is de drummer/zanger van de Rijnsons. We weten allemaal dat duo’s tegenwoordig minder dan vroeger gevraagd worden, vandaar dat Gösta een groot deel van het jaar hier in Carihuela woont en optreedt.  In de topdagen sprak je in Leiden voor je huwelijk eerst een datum met de Rijnsons af en dan pas met het Stadhuis. Andersom was gewoon geen optie want dan waren ze bezet.

Ze wonen in een prachtig appartement met uitzicht over het oude gedeelte van Carihuela.

Ze komen hier al 18 jaar en kochten er in de goedkope tijd er nog 2 appartementen bij die ze verhuren. Ik had ook graag in een van hun appartementen willen zitten, maar dan moet je echt op tijd zijn om te boeken. Niet raar natuurlijk aan de rand van het centrum met zo’n uitzicht.

Het is te gek voor woorden, maar waar. Mijn buurvrouw Petra had mijn hond Happy in huis en paste ook op mijn kat Spottie. Wat denk je dat haar man Peter op dat moment deed………….die was samen met zijn vader Joop op vakantie en zoals het goede buren betaamd drink je dan even samen een biertje.

En kijk je ’s avonds naar voetbal van het Nederlands elftal. Pfffff was het zwaarste onderdeel van de vakantie die wedstrijd tegen Ierland.

Vrijdagmorgen kreeg ik een appje dat ik ’s avonds naar restaurant Het Kleine Regthuys moest komen voor een leuk optreden waar RTL5 opnames ging maken voor een programma over La Carihuela dat vanaf 31 oktober 5 weken lang op tv te zien is. Zo knap van me om weer mijn camera thuis te laten, maar de livefilmpjes op facebook zijn wel heel erg leuk 🙂 Wie kent nog het nummer “Het is moeilijk bescheiden te blijven, als je zo goed bent als ik” gezongen door Peter Blanker of het nummer “Verrek zeg Kerel ben jij het” van Lodewyck van Avezaath. De schrijver van beide nummers, de 80 jarige Aad Klaris, zat ook in Het Kleine Regthuys. Daarnaast schreef hij nog vele andere hits zoals b.v. “Vuile huichelaar” en teksten voor Bassie en Adriaan.

Zanger en voormalig bandparodist Kees Diks wist hem zover te krijgen te gaan zingen. (zie facebook) Ik weet nog dat beide nummers door heel Nederland meegezongen werden en vond het daarom prachtig hem te ontmoeten.

Ook Gösta had de avond van zijn leven, twee van zijn favoriete oud internationals zaten op het terras. Hoe vaak kan je met zowel Johnny Rep als Ruud Krol tegelijk op de foto.

Zaterdag was ik uitgenodigd door Hennie en Gösta om met een paar van hun beste vrienden uit eten te gaan bij restaurant  El Corralon in het dorpje Arroya de la Miel.

Het restaurant ligt op een schilderachtig oud dorpspleintje.

Het gebeurt niet vaak dat ik gefileerde tong eet zonder ook maar een graatje. 2 Tongen per persoon en niemand van ons had een graatje, ik vind het knap.

Het was een geweldige avond met een aantal mensen die elkaar aan het begin van de avond niet kenden en na afloop als vrienden uit elkaar gingen.  Het klikte en de sfeer was echt perfect en bij deze Hennie en Gösta nogmaals bedankt voor deze mooie avond.

Tijdens het diner op zaterdagavond had Ron mij aangeraden eens met een gondel de berg achter Benalmadena op te gaan en te genieten van het uitzicht. Een leuk idee voor de zondag dacht ik. Vaste lezers weten hoe het zit met Leidse  Glibber en hoogtevrees, maar ik heb het toch weer geflikt. Morgen een verslag met filmpje daarvan, want toen had ik wel mijn camera bij me 🙂

Na het hoogtepunt van mijn hoogtevrees volgde nog een van de hoogtepunten van de week, het optreden van Gösta in Carihuela Park.

Het terras zat helemaal vol met uiteraard weer een grote delegatie Leidenaren.

Ook Amsterdam was goed vertegenwoordigd met onder andere Joke Heukeroth, een van de zusters van Gordon.

Ze is een grote fan van Gösta en als ze de kans krijgt pakt ze die voor een duetje.

Een gedeelte Leidenaren moest naar het vliegveld, terwijl de taxi voor de deur stond te wachten moest er natuurlijk nog even snel “La La La Leiden” gezongen worden als afscheid.

Als  Peter Beense in Carihuela is dan komt hij ook altijd naar het optreden van zijn vriend Gösta en zingt dan zonder problemen even mee.

Het was een heerlijke week en ik snap nu waarom mensen besmet zijn met het Carihuela virus, zoals ik meerdere keren hoorde deze week. Volgende jaar vast weer een blog- en vrijwel cameraloze week na 3 oktober 🙂 In de fotoslideshow nog een aantal sfeerfoto’s.