8 Jaar geleden als een spontaan experiment gestart, is Beelden in Leiden ondertussen uitgegroeid tot een internationaal bekende openlucht tentoonstelling met deelnemers uit binnen- en buitenland. De opzet van de tentoonstelling is in grote lijnen om jonge kunstenaars de kans te geven te exposeren in de openlucht. Een beeld of sculptuur ontwerpen voor de openlucht is heel anders dan iets maken voor binnen.
De opening van de tentoonstelling was in de Hooglandsekerk, waar de deelnemers, publiek, vrienden en familie vol spanning moesten afwachten wie dit jaar de Frans de Witprijs ging winnen.
Kijk die gaan we plaatsen vanaf oktober lijken Lenie en Mieke tegen elkaar te zeggen 🙂
Voorzitter Henriëtte van der Linden heette iedereen welkom en was blij met de grote opkomst bij de opening.
De presentatie was in handen van de Vlaamse kunstenaar, theaterregisseur en presentator van het programma Kunstuur, Lucas de Man.
De openingstoespraak werd verricht door Jan Teeuwisse, directeur van museum Beelden aan Zee. Hij was onder meer vol lof over het feit dat Beelden in Leiden zich in zo’n korte tijd zo’n grote naam had verworven.
Conservator Sandrine van Noort was terecht trots op en blij met de kunstenaars en hun kunstwerken.
Lucas de Man hield korte interviews met alle kunstenaars en gaf daarna het woord aan de jury die bekend maakte wie dit jaar de Frans de Witprijs, een bedrag van € 1.000,00 heeft gewonnen. De prijs ging dit jaar naar de dolgelukkige Milena Naef.
Voor Milena was het vanmiddag een gevoel van blijdschap en verdriet. Vannacht had iemand een van de spanbanden van haar kunstwerk doorgesneden, waardoor het kunstwerk iets ingezakt en dus beschadigd was. Des te mooier dat ze des ondanks de Frans de Witprijs won.
Voor Josua Wechsler werd de opening ook een feest. Zijn kunstwerk is aangekocht door het Business Platform Schipholweg-Schuttersveld en zal vanaf half oktober, na de kermis, daar geplaatst worden.
Tijd voor de borrel en het bekijken van de kunstwerken.
Ik zeg eerlijk, ik zag het niet direct en werd er op gewezen.
Het is niet vaak dat beide achterdeuren van de kerk openstaan en dat geeft best een mooi doorkijkje.
In de fotoslideshow onderaan komen alle kunstwerken aan bod, maar ik loop er nu even snel doorheen. Nou ja fototechnisch snel natuurlijk, ik heb wel op mijn gemak alles bekeken 🙂 Bij beelden in de openlucht komen nog wat extra dingen kijken, ze moeten tegen alle weersomstandigheden kunnen en sloopbestendig zijn.
Zoals ik al in de kop van de blog schreef, het vandalisme wierp een smet op de opening. Je kan een kunstwerk niet 100% sloopbestendig maken en gaat er vanuit dat mensen toch een beetje respect hebben voor de kunstwerken. De beelden staan er nog maar 2 dagen en er zijn al van die randdebielen die het nodig vinden om te slopen. Ik snap er echt de lol niet van. Zo was dit beeld van Romy Yedidia omgegooid. Een gedeelte van koorden is beschadigd en zijn provisorisch hersteld.
Bij het beeld van Damian Kapajos hoort nog een roos, maar iemand vond het schijnbaar leuk om de roos af te breken. Iets verderop werd de roos teruggevonden dus ook dit was weer zo’n zinloze vernieling.
De blokken marmer van de winnares Milena worden door spanbanden bij elkaar gehouden. Iemand vond het schijnbaar leuk om een van de banden door te snijden waardoor het kunstwerk verzakt is. Het is allemaal zo zinloos.
Mensen die dit soort zinloze vernielingen aanrichten zijn in mijn ogen trieste kleurloze mensen.
Kunst hoeft niet alleen te staan in de openbare ruimte, het kan ook hangen.
De uitleg die de kunstenaar gaf zat goed in elkaar en was ook interessant, maar ik moet er toch nog eens op mijn gemak naar gaan kijken om het te begrijpen.
Op de foto komt hij anders over dan in het echt, toch wel heel apart.
Dit kunstwerk is aan de voor en achterkant 100% verschillend.
Er zijn al heel wat mensen ingetrapt, als je aan komt lopen of fietsen denk je hee daar is iemand met zijn scooter onderuit gegaan of een scooter omgevallen.
Niets is minder waar, het is het kunstwerk van Koos Buster, die vertelde een hekel aan scooters te hebben en daarom dit als onderwerp uitkoos 🙂 Helaas zijn er schijnbaar vandalen die een hekel aan kunst hebben en daarom de spiegel maar hebben afgebroken.
Het kenteken is wel heel speciaal, het is de geboortedatum van zijn dochter, die door een trotse opa rondgesjouwd werd 🙂
Milena wist tijdens het poseren bij haar sculptuur nog steeds niet of ze moest lachen om de prijs of huilen om het vernielen van haar kunstwerk. Ik kan mij dat ook helemaal indenken. Je schrijft je in, je bedenkt een kunstwerk, bent er maanden aan bezig, enorme moeite met douane en vervoer vanuit Zwitserland en dan wordt het binnen 24 uur vernield.
De Zwitserse Josua Wechsler kent de omgeving van het station een klein beetje en is heel benieuwd waar zijn sculptuur komt te staan. Hij komt in elk geval naar Leiden om bij de onthulling aanwezig te zijn.
Beelden in Leiden is nog tot en met 4 augustus te zien op de Hooglandsekerkgracht in Leiden. In de fotoslidsehow komen alle kunstwerken en de makers langs.
8 reacties
Wat triest weer! Ik begrijp de lol er niet van. Stelletje etters
Ik vond het juist altijd mooi dat die dingen daar werden neergezet en dat er niets mee gebeurde, tot aan dit jaar dus. Hersenloze zielen. Al vind je het niet mooi, blijf er gewoon van af.
Love as Always
Di Mario
Vandalisme komt steeds meer voor, als je het ergens niet mee eens bent of je verveelt je dan beschadig je het gewoon.
Maar zo gewoon is dat niet. Hans
Ik na me voorstellen dat je niet blij bent na al die vernielingen. Ook al krijg je dan een prijs…
Je moet gewoon met je jatten van andermans spullen afblijven of het nou wel of geen kunst is.
Vandalisme is een echte kwaal. Ik kan me voorstellen dat ze niet weet of ze moet lachen of huilen.
Wat waardeloos, zeg. Ik vind niet alles even mooi maar smaken verschillen. En van andermans spullen blijf je gewoon af!
Vernielzucht… Bah! Dit is gewoon triest!